Ανακηρυχθήκαμε αθώοι λόγω του Χριστού. Η Αγία Γραφή αναφέρει: "Τώρα όμως χωρίς τον νόμο φανερώθηκε η δικαιοσύνη του Θεού έχοντας τη μαρτυρία του νόμου και των προφητών· δικαιοσύνη όμως του Θεού διαμέσου της πίστης στον Ιησού Χριστό προς όλους και πάνω σε όλους εκείνους που πιστεύουν· επειδή δεν υπάρχει διαφορά· δεδομένου ότι, όλοι αμάρτησαν, και στερούνται τη δόξα του Θεού· ανακηρύσσονται, όμως, δίκαιοι, δωρεάν, με τη χάρη Του" (Επιστολή προς Ρωμαίους 3: 21 – 24)
Ο Χριστός μπορεί να ανακουφίσει την ένοχη συνείδησή μας. Η Αγία Γραφή αναφέρει: "Κι από τούτου γνωρίζουμε ότι είμαστε από την αλήθεια και θα πείσουμε την καρδιά μας μπροστά του· επειδή, αν η καρδιά μας μάς κατακρίνει, ο Θεός βέβαια είναι μεγαλύτερος από την καρδιά μας και γνωρίζει τα πάντα." (Επιστολή Ιωάννη Α΄ 3: 19 – 20)
Τι πρέπει να θυμόμαστε , εάν αισθανόμαστε ένοχοι; Η Αγία Γραφή αναφέρει: "Τι θα πούμε λοιπόν απέναντι σ’ αυτά; Αν ο Θεός είναι μαζί μας, ποιος θα είναι εναντίον μας; Επειδή αυτός που τον ίδιο του τον Υιό δεν λυπήθηκε, αλλά τον παρέδωσε για χάρη όλων μας, πως και μαζί μ’ αυτόν δεν θα μας χαρίσει τα πάντα; Ποιος θα κατηγορήσει τους εκλεκτούς του Θεού; Ο Θεός είναι που δικαιώνει. Ποιος θα είναι εκείνος που κατακρίνει; Ο Χριστός είναι αυτός που πέθανε, επιπλέον δε και αναστήθηκε, ο οποίος και είναι στα δεξιά του Θεού, ο οποίος και μεσιτεύει για μας. Ποιος θα μας χωρίσει από την αγάπη του Χριστού; Θλίψη ή στεναχώρια ή διωγμός ή πείνα ή γυμνότητα ή κίνδυνος ή μάχαιρα; (Καθώς είναι γραμμένο: «Ότι για τη χάρη σου θανατωνόμαστε όλη την ημέρα· λογαριαστήκαμε σαν πρόβατα για σφαγή.» Σε όλα αυτά όμως υπερνικούμε, διαμέσου εκείνου που μας αγάπησε. Επειδή είμαι πεπεισμένος ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε αρχές ούτε δυνάμεις ούτε παρόντα ούτε μέλλοντα ούτε ύψωμα ούτε βάθος ούτε κάποια άλλη κτίση θα μπορέσει να μας χωρίσει από την αγάπη του Θεού, η οποία φανερώθηκε στον Ιησού Χριστό τον Κύριό μας." (Επιστολή προς Ρωμαίους 8: 31 – 39)
Να πιστέψεις ότι ο Θεός σε έχει συγχωρήσει πράγματι και δίωξε το αίσθημα της ενοχής. Η Αγία Γραφή αναφέρει: "Μακάριος εκείνος, του οποίου συγχωρέθηκε η παράβαση, του οποίου σκεπάστηκε η αμαρτία. Μακάριος ο άνθρωπος, στον οποίο ο Κύριος δεν λογαριάζει ανομία και στο πνεύμα του οποίου δεν υπάρχει δόλος. Όταν αποσιώπησα, τα κόκαλά μου πάλιωσαν από τον ολολυγμό μου όλη την ημέρα, επειδή ημέρα και νύχτα το χέρι σου έγινε βαρύ επάνω μου· η υγρότητά μου μεταβλήθηκε σε καλοκαιριάτικη ξηρασία. (Διάψαλμα) Την αμαρτία μου φανέρωσα σε σένα και την ανομία μου δεν έκρυψα· είπα: Στον Κύριο θα εξομολογηθώ τις παραβάσεις μου· κι εσύ συγχώρησες την ανομία της αμαρτίας μου· (Διάψαλμα) Γι’ αυτό κάθε όσιος θα προσεύχεται σε σένα σε πρέποντα καιρό· βέβαια, σε κατακλυσμό πολλών νερών, αυτά δεν θα τον αγγίζουν." (Ψαλμός 32: 1 – 6)